Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ

Πολυτεχνείο 2009-2010,Δεκέμβρης 2009-1010 οι σχόλες του κέντρου ΚΛΕΙΣΤΕΣ με εντολή του Υπουργείου. Άλλοτε χωρίς καμία εξήγηση, άλλοτε με δικαιολογίες όπως ‘’προστασία των φοιτητών από την γρίπη Η1Ν1’’. Στην πραγματικότητα οι ημερομηνίες αυτές καθόλου τυχαίες δεν είναι, καθώς και οι εντολές για σφράγισμα των σχολών που τις συνοδεύουν. Αυτό που έχει συμβεί είναι ότι η ‘’σοσιαλιστική’’ κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ,από την εκλογή της και μετά, έχει επιλέξει μια πρωτοπόρα πολιτική στο ζήτημα της καταστολής. Μια πολιτική που καθιστά από τη μια το Υπ. Προστασίας του Πολίτη ‘’υπεύθυνο’’ λήψης αποφάσεων για τα πανεπιστήμια και από την άλλη τα ίδια τα ιδρύματα και τους φοιτητές του από τα πριν ύποπτους για τυχόν επεισόδια.

Αυτό που πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι ότι εδώ και ένα χρόνο η κυβέρνηση του μνημονίου και του ΔΝΤ προσπαθεί με κάθε τρόπο να καταπνίξει τις κοινωνικές αντιδράσεις που δημιουργούνται, εν τη γενέση τους. Πρώτος και πιο εύκολος στόχος, από άποψη προπαγάνδας, είναι τα πανεπιστήμια που αποτέλεσαν και αποτελούν χώρο ελεύθερης διακίνησης ιδεών και δημιουργίας αντιστάσεων, καταπατώντας το άσυλο και καταστρατηγώντας το αυτοδιοίκητο. Έτσι ενώ διατυμπανίζουν ότι με το κλείσιμο των σχολών κλείνουν τις εστίες γένεσης των ταραχών στην πραγματικότητα επιτίθενται στο δικαίωμα των φοιτητών να μετατρέπουν τις σχολές του σε ζωντανούς κοινωνικούς χώρους. Βάζοντας τα ΜΑΤ σε ρόλο πορτιέρη και εμποδίζοντας τους φοιτητές να εισέλθουν στα πανεπιστήμια, η κυβέρνηση διαπράττει μια ξεκάθαρη καταπάτηση του ασύλου. Σαν να μην έφτανε αυτό το Υπουργείο προχωρά και σε απαγόρευση κυκλοφορίας, στάσης και στάθμευσης σε όλους τους δρόμους του κέντρου την Δευτέρα 6 Δεκέμβρη, γυρνώντας την ελληνική κοινωνία πολλά χρόνια πίσω. Τέλος με το lock-out όχι μόνο παρεμβαίνει στο νομικά και θεσμικά κατοχυρωμένο αυτοδιοίκητο του πανεπιστημίου (που το ν.ν Διαμαντοπούλου θέλει να καταργήσει) αλλά και σε πολλές περιπτώσεις παρακάμπτει αποφάσεις γενικών συνελεύσεων, του ανώτατου οργάνου λήψης αποφάσεων των φοιτητών, που θέλουν τις σχολές κατειλημμένες με ενεργή συμμετοχή των φοιτητών.

Το πανεπιστημιακό άσυλο είναι κάτι παραπάνω από μια ύψιστη δημοκρατική κατάκτηση. Είναι απαραίτητη προυπόθεση της αυτοδιάθεσης της ακαδημαικής κοινότητας, της πολιτικής ζωής του πανεπιστημίου και κυριότερα των φοιτητικών μας αγώνων.Τέτοιες πρακτικές που βάζουν στο στόχαστρο τη νεολαία πρέπει να απαντώνται από τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος, στέλνοντας έτσι και ένα ξεκάθαρο μήνυμα αντίστασης απέναντι στη συνολικότερη επίθεση που δεχόμαστε σε παιδεία και εργασία.