ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008: Εικόνες από το μέλλον

06/12/2008: Δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από το χέρι του ειδικού φρουρού Ε.Κορκονέα .Ολόκληρη η κοινωνία συγκλονίζεται και πλήθη οργισμένων ανθρώπων βγαίνουν αυθόρμητα στους δρόμους της χώρας.
Γιατί; Μεμονωμένο περιστατικό ή συνέπεια-συνέχεια των πολιτικών που εφαρμόζονται εδώ και χρόνια, “πυροβολώντας” τις ζωές και τα όνειρά μας;
Η εξέγερση της νεολαίας που ακολούθησε, ήταν η πρώτη αντίδραση, εν μέσω μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, δίνοντάς μας εικόνες από το μέλλον. Χιλιάδες κόσμου διαδήλωναν, όχι μόνο ενάντια στην κρατική καταστολή, αλλά ενάντια στη κατάσταση που είχε διαμορφωθεί από ένα σύστημα που γεννάει τη βία.
Η δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Οι πολιτικές που γέμιζαν τόσα χρόνια το ποτήρι, είναι οι πολιτικές της αμάθειας, της ανεργίας, της ανέχειας και της καταστολής. Πολιτικές που καθημερινά αναγκάζουν τους μαθητές να μην έχουν ελεύθερο χρόνο, τους φοιτητές να αγωνίζονται για την κατάκτηση ενός πτυχίου χωρίς αξία, τους νέους εργαζόμενους να βρίσκονται σε ένα περιβάλλον εργασιακού μεσαίωνα (ελαστικές μορφές εργασίας).
Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση διαμορφώθηκαν δύο κύριες αντιλήψεις: από τη μία πλευρά οι δυνάμεις (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΚΚΕ), που επιχείρησαν τη στροφή στην κανονικότητα και τη συντηρητική αναδίπλωση της κοινωνίας, ενώ από την άλλη οι οργανωμένες δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς μαζί με προοδευτικά κομμάτια της κοινωνίας, που έδωσαν μάχες για το βάθεμα της εξέγερσης, την ανάδειξη συγκεκριμένων πολιτικών αιτημάτων, την αναβάθμιση και το συντονισμό των μορφών πάλης. Όσες προσπάθειες κι αν έγιναν για την ποινικοποίηση της εξέγερσης, μέσω της προπαγάνδας των ΜΜΕ και της σκληρής κρατικής καταστολής, είναι σίγουρο πως το αύριο δεν θα είναι ίδιο με το χθες.
Νοέμβρης 2009: Ένα χρόνο μετά, βιώνουμε τη προσπάθεια “πρόληψης” και θωράκισης του συστήματος –μπροστά στις κοινωνικές εκρήξεις που θα έρθουν- καλλιεργώντας κλίμα τρομοκρατίας, φόβου και ανασφάλειας.
Ότι θα προκύψουν κοινωνικές εκρήξεις είναι βέβαιο, καθότι οι πολιτικές που “γέννησαν” το Δεκέμβρη όχι μόνο συνεχίζονται, αλλά εντείνονται. Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει ήδη δείξει τις προθέσεις της: με επίθεση σε παιδεία (συνεχίζοντας την αναγνώριση των ΚΕΣ), υγεία (απλήρωτες εφημερίες, έλλειψη ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού), δημόσιο πλούτο (λιμάνι Πειραιά), εργασία (stage) και καταστρατήγηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Η τωρινή κατάσταση παρουσιάζεται ως η μόνη “ρεαλιστική” διέξοδος από την κρίση ( οικονομική- πολιτική- κοινωνική ) την οποία το ίδιο το σύστημα δημιούργησε.
Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για το δικό μας ρεαλισμό. Το ρεαλισμό που μας δείχνει ο δρόμος του Δεκέμβρη. Επειδή γνωρίζουμε καλά πως η μόνη απάντηση στο μέλλον που μας ετοιμάζουν είναι οι εξεγέρσεις και οι συλλογικοί μας αγώνες.


Ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες!!!